-
19.10.2024|
07:44
Լքված օրերի թևերի վրա
հանդերձանքներ է կարում աշունը,
և կարկատանի ձևերը նրա
տերևներից են, որ դեռ խշշում են:
-
16.10.2024|
13:33
Հիշողության ակը կրկին խցանվել է,
ջրհորի խորքում մնացած
արցունքի դառնության մեջ
Ոսկե ձկնիկը նորից է մահացել:
-
13.10.2024|
14:10
Վաղուց քեզ սիրո խոսքեր չեմ ասել,
չեմ երդվել լինել միշտ հավատարիմ,
աչքս բացել եմ ու քեզ եմ տեսել՝
երբեմն՝ տգեղ, շատ հաճախ՝ թերի...
-
18.09.2024|
11:50
Ինչ որ բան մեզանում պակաս է,
մարվել է մեռոնը հավատքի,
ու, մինչդեռ սրբորեն պահել ենք
մերանը մեր ոգու ու կամքի,
մեր կաթը, կարծես թե, շաղել են
խառնածին ու օտար՝ տմարդի,
դե, մենք էլ, մեր ձեռքով, ինքնակամ,
տխմարին ընտրել ենք, ըստ կարգի։
-
09.09.2024|
06:52
Ռուսաստանից եկած մի ծրագրավորող,
ՈՒկրաինայից եկած մի դասալիք
«Բարեկամություն» կանգառում
երթուղայինի վարորդին հարցրին.
-Հայրենիք հասնու՞մ եք։
-
07.09.2024|
12:09
Ձեռքիս մեջ՝ հուշերիս հողմաշուք մի պատկեր,
խնամքով պատռված Շուշիիս ալբոմից,
գրպանում՝ կիսատված տուփի մեջ ծխախոտ,
դրամի մնացորդ, կարծես թե՝ մի մոմի։
-
04.09.2024|
09:33
Հանգիստ մի առու է,
անունը «Հույս» դնեմ.
գլուխը կախ, համեստ՝
իմ հոգին է ջրում։
-
16.08.2024|
13:25
Սեղանդ ճոխ էր ու ցավդ՝ խոր,
դեմքիդ ժպիտ էր, սրտումդ՝ խոց,
ուտողդ շատ էր, օգնողդ՝ քիչ,
ինքդ ծառա էիր, ինքդ՝ փրկիչ։
-
10.08.2024|
07:35
Այսօրը, որ դեռ երեկ ապագա էր,
սպասելիքներով շռայլ, անակնկալներով բազմախոստում,
հիմա հեռանում է անվերադարձ ու գլխահակ,
ծրագրերը ձախողած ղեկավարի նման,
որի հիշատակի համար արդեն վաղը,
ինչպես անչար շիրմաքարի առջև,
գլխարկ պետք է հանենք ու հիշենք անհիշաչար.
«Հեռացողի մասին միայն լավը»:
-
22.07.2024|
13:26
Ես կախվել եմ ժամանակի թարթիչներից.
արտասուք եմ, կուտակվում եմ ու չեմ ընկնում,
մի ձայն հանկարծ մութ խորքերից շշնջաց ինձ.
-Ի՞նչ ես կախվել, թափվելու տեղ զո՛ւր ես փնտրում:
րտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am